
ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം
ഭൂമിയിലെ ഏതൊരു ജീവിക്കും ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശമുണ്ടെന്നും സർക്കാർ ഉൾപ്പെടെയുള്ള മറ്റൊരു സ്ഥാപനത്താൽ ആരും കൊല്ലപ്പെടരുതെന്നും ഉള്ള വിശ്വാസമാണ് ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം. വധശിക്ഷ, യുദ്ധം, ഗർഭഛിദ്രം, ദയാവധം, പോലീസ് ക്രൂരത, ന്യായീകരിക്കാവുന്ന നരഹത്യ, മൃഗങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾ തുടങ്ങിയ വിവിധ വിഷയങ്ങളിലെ സംവാദങ്ങളിൽ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം എന്ന ആശയം ഉയർന്നുവരാറുണ്ട്. അത്തരം പ്രശ്നങ്ങൾ ഉൾപ്പെടെ, ഈ തത്ത്വം ബാധകമാകുന്ന മേഖലകളെക്കുറിച്ച് വിവിധ വ്യക്തികൾ വിയോജിച്ചേക്കാം. ഒരു വ്യക്തിയെ ദ്രോഹിക്കാനോ പരിക്കേൽപ്പിക്കാനോ, അയാളുടെ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടുത്താനോ ഉള്ള മനഃപൂർവമായ ഏതൊരു ശ്രമവും ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തിന്റെ ലംഘനമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.[1]
ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിലെ മൂന്നാം ഭാഗം 21 ആം അനുഛേദത്തിൽ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തെക്കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്നു.
. . . ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം . . .
ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിലെ മൂന്നാം ഭാഗത്തിൽ 12 മുതൽ 35 വരെയുള്ള അനുഛേദങ്ങളിലാണ് മൌലികവാകാശങ്ങളെ കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്നത്. ഇതിലെ 21 ആം അനുഛേദത്തിലാണ് ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തെക്കുറിച്ച് പറയുന്നത്. “നിയമ നടപടിക്രമമനുസരിച്ച് അല്ലാതെ ഒരു വ്യക്തിയുടെയും ജീവനോ വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യമോ ഇല്ലായ്മചെയ്യാനാവില്ല” എന്ന് 21 ആം അനുഛേദം പറയുന്നു.[2] ഇന്ത്യയിലായിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു വിദേശിക്കും[2] അഭയാർഥികൾക്ക്[3] പോലും ബാധകമാകുന്ന ഈ അവകാശം, പക്ഷിമൃഗാദികമുൾപ്പടെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും ബാധകമാണെെന്ന് ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പക്ഷി-മൃഗാദികളുടെ ബലി നിരോധിച്ച് ത്രിപുര ഹൈക്കോടതി പുറപ്പെടുവിച്ച വിധിയിൽ പ്രസ്ഥാവിച്ചിരുന്നു.[4]
. . . ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം . . .